اولین نامه با پست

به نام خدا

سلام

کلی حرف هست که دوست داشتم تو این یادداشت بنویسم ولی خب نمی نویسم.چون نمی خوام از این فرصت به عنوان طعمه واسه زدن حرف هام استفاده کنم.

این کادو خیلی خیلی کوچک و خیلی دیر رو فقط به عنوان معذرت خواهی برای اشکی که به خاطر من ریختی برات می فرستم.

واسه معذرت خواهی واسه تموم ناراحتی هایی که واسه من دیدی.

واسه اینکه انقد کم طاقتم که تو رو تحت فشار گذاشتم.

واسه اینکه اجازه ندادم هیچ جا راحت باشی.

البته می دونم که حتی واسه یه دونه از این ها هم کافی نیست چه برسه به همشون.

اینو بدون که خوشحالیت همیشه واسه من اولویت اوله و اگه گاهی ناراحتت کردم یا تحت فشارت گذاشتم از خنگیم و دستپاچگیم بود.

به امید اینکه روزی "تو" ایینه ای در کنارم باشی لحظه ها رو می شمارم.

سحر با باد می گفتم حدیث ارزومندی

خطاب امد که واثق به الطاف خداوندی

ما هم گفتیم چَشم:))

1398/06/16 امضا مستر کتانژانت

این نامه به عنوان اولین نامه با یه کادو پستی برام اومد رفتم تو عظیمیه گرفتمش

بعد 4 سال که هر وقت که کشو رو مرتب میکردم و میخوندمش تصمیم گرفتم بندازمش دور

میدونم هیچوقت این وبلاگ و پیدا نمیکنی که بتونی بعد چندین سال اینا رو بخونی ولی میخوام بدونی رفیق بابت اینکه قدرتو ندونستم متاسفم

بابت اینکه نتونستم ذوقم و بیان کنم و مثل کوه یخ بودم متاسفم

امروز سیزدهم شهریور هزار و چهارصد و دویه

دو سال از اون شهریوری که دیگه نبودی میگذره

و من تازه الان میفهمم چه قدر حامی بودی

هرجا هستی ارزو میکنم شاد و خوشبخت باشی و هرگز یاد من نیفتی چون من برات به جز رنج هیچی نداشتم

میدونم تو خوشبختی و پیدا میکنی و اگه هم پیدا کنی خودت میسازیش

دلت پر نور رفیق