بعد چند روز استراحت

این چند روه که تو کرج منطقه ی مدام داره برقا میره.منم همش تو تختم حتی روحیه کتاب خوندن هم ندارم. از چند روز پیش شروع کردم به نوشتن راجع ب خیانت نه بخاطر اینکه کسی بخونه بخاطر اروم کردن خودم.زیادی تنهام نه دوستی نه هم کلامی دیگه جدا دارم از تنهایی میترسم.امروز هم باید غرغر مامان و بابت نرفتن به باشگاه تحمل کنم.پارسال بدون کتونی رفتم اما نمیخوام به ین رویه به این زندگی احمقانه ادامه بدم نمیخوام. وقتی واقعا شاد نیستم چرا باید بهش تظاهر کنم؟مدام غر و دعوا کاش هیچ وقت تعطیل نبودم.کاش همش بیمارستان و دانشگاه بودم. فردا تولدمه...